Sevmelerim Sende Kaldı

Bir seni anlatmak için bin kelime sarf etmiştim
Yine de anlatamadım seni şiirlere
İçimden binlerce kelime yağıyordu
Kimi nefretim için
Kimisi de hala sevdiğim için

İki parçaya bölündü kalbim
Seyrediyorum şimdilerde gidişini
'Dur' diyemiyorum sana
Kalbimin ‘Sen' olan kısmı izin vermiyor gitmene
Lakin duymuyorsun kalbimin sesini
Geçmiyor heceler kalbimin ıssız sokaklarından
Geçemiyor
Kör karanlığın ortasındasın çünkü
Kalp gözüm de kör oldu göremiyor seni
Bu yüzden 'Dur' diyemiyor dilim
Kalbim izin vermiyor söylemesine
Git o zaman...

//--yarınlar k/aldı--//

Gözbebeklerim hala büyük
En eski resimlerine bakıyorum sadece
Ne seni görebiliyorum, ne de duyabiliyorum
Baktıkça daha çok kayboluyorsun gözden
Özlem siliyor simanı yavaş yavaş
Özledikçe daha çok unutuyorum belki seni
Belki de alıştım yokluğuna

***

Belki yarınlar aldatıyor seni
Benden çaldığın hayatın sillesidir ne dersin?
İçindeki çığlığı bastıramıyor suskun ifaden
Pişmanlığını görüyor gibiyim
Belki hiç pişman olmadın da...
Belki özlüyorsun diyeceğim ama
Zannetmiyorum
Sen onu da beceremezsin

Bak umut dolu yalnızlığıma, ne kaldı senden sonra?
Yarınlarıma düşlediğim adamı yarınlar aldı geri...

Sevmiştim her bir zerreni ince ince
Kalbini kalbime ilmeklerken
'Kirpiklerine kadar benimsin' demiştin
Bak hala hatırlıyorum her sözünü
'Ben geldim sana, gitme benden'
Oysa ben sana ne 'Git' dedim ne 'Kal..'
En çok sözlerini sevmiştim senin
Kalbime hapsolan en sahte sözlerini...

Senden sonra sevemiyorum kimseyi
Kalbim hala senin
Giderayak çalmıştın her şeyimi benden
Varsın her şeyim kalsın sende
Kalsın kalbim senin elinde
Bir kez daha kırma ama
Ömrüm ömründe kalsın, sen de hayallerim/izde
Çünkü sevemiyorum artık kimseyi
Gözlerim de kalsın sende
Görmeyeyim başka birisi ile
Sevmelerim de kaldı sende
Belki de bu yüzden
Sevemiyorum kimseyi...