Sevmeye Gücün Yok
Kırıldı kor yüreğim gün bugün başka ayaz
Yine yazma sırası kalemim benden bıkma
Şimdi mağrur ruhumun yıkılışını da yaz
Tıkarken boğazımı gurur azıklı lokma
Burukluğun sancısı kalpte duyulur ancak
Utancın kandan rengi yüzüme taşınıyor
Gördüğüm hakaretin acısı hâlâ sıcak
Zaten şaşkın dimağım, ruhum da aşınıyor
Bana haset duyanlar dolanırken çevrende
Arlandım, arlanmanın hakkını veremedim
Onurlu, güzel yerim varken şimdi evrende
Neden küçüldüğümün sırrına eremedim
Hep kıyas edilirken hasret duyduğun yâre
Sana gün ve âtiyi sunmaktan aciz kaldım
Sevgimi iteklerken ciğerim pâre pâre
Bir ders vermek istedin dersimi ağır aldım
Şimdi kestiğin dalı vefa atına bindir
Belki yola katılır küstüm dalından çiçek
Gönlümü yapmak için arşı da yere indir
Gücün yetiyorsa sev yetmezse gölgeni çek
MAJ
Gücün yetiyorsa sev yetmezse gölgeni çek
müjgan hanım şu an benim bittiğim andır muhteşem bir final mısranın güzelliğine bakarmısınız resmen eridim bu sözün litarütere geçmesi lazım size şapka çıkarıyorum sevgi ve saygılarımla
çekilen gölgeler bizi açıkta bırakırlar dayanabilecek yürek varsa beden ,beden varsa yüreği bulabilrmiyiz ki. Mana anlaşılacak kadar kalın verilmiş şiirinizde hoştu......
👍👍👍👍👍
Harika bir şiir okudum yine, hüzünlü kaleminizden. Tebriklerim güçlü kaleminize Gün eksilmesin pencerenizden.
sevgiler, saygılar.
çetrefil.
Gönülden tel tel hayata savrulan güzel dizeler,ellerinize sağlık Müjgan hanım,tebriklerimle...
Şimdi kestiğin dalı vefa atına bindir Belki yola katılır küstüm dalından çiçek Gönlümü yapmak için arşı da yere indir Gücün yetiyorsa sev yetmezse gölgeni çek
bu dizelere şapka çıkarılır tebrikler müjgan hanm