Sevsem Seni Ölüm Konuşsun

G/özlere
ne şafak söker
nede yüreğimin çağlayan sesin ahengi düşer
yüreğimin mavili sularına

bazen süzülür uzaktan sesin kulağımda çinlanır
bazende gönüle çalan neşe içim içime dolan
sevdaların bir sonsuzluğuna b/akarım

görünen o ki
sen hayal meyal görünensin
seni hatıralara çalsam diyorum
ve sevsem seni ölümde konuşsa

ne yağmura
ne kara bir kış mevsimi baharım
hepsi hasret gözyaşına ömür biçtiğim
bir nefesle hatıralar tazelenir maviye..

yağmurlar yağar her damlası
dökülen yürekten bakan suların çağlayan sesiyle
uzak bir gürbetin tuzağına düşen
yada sılaya düşen yağmur tanesi değil ki
hep yaşamin incisine düşlerimin adıydı bakışlar

şimdi seni toparlarken düşümde sen yokken varsan
huzunlu yollarda
aynı rüya içinde
yağmurlu kışları baharlardan geçtik

geçmesine geçtik ki
biz nelerden vazgeçmedik ki
senin rüyana düşen
düşlerimle koşan
bir gün güneşin doğsada
bir sabahın
ilk ışığıyle
gülmek düşüyor
sabahi gözlerin ayaz sesine düşüyor

gül biraz yarına kalsın güzellikler
esen ruzgar esersede koş koşabilirsen
havanın baharıda var kışıda geçti

neylesem şimdi
bir koşabilsem seni
yakalasam bir öpücük kondurasam yanağında
izleri bir ömüre dağılsa
artık bana ölüm yok desem
ölüm gelsin isterse...
ne çıkar seni sevmekte bir ölüm konuşsa...

31*08*14*