Seyriyat

Dipnot geçiyorum

ötesi bilmediğim tevazu yalnızlıkların kıyısına

ıslak bir dalga sesiyle, rengi ay ışığına tutulmuş

sevda uğurlanması tren istasyonu kalbim

nerede olduğumu kavrayamadığım

zamanın ışıkların seyrindeyim

anlamını yitirmiş üzülmeler

çoktan terlemiş sırtımın kamburunda

alabora denizlerin

rıhtımları üstünde yürümek gibi duruyor

yağmurun çocukları gökkuşağı renklerine

ruhuna saplı şiirler zikri yüreğim

kendimde olmadığım bir vaktin çığlığı

kapıyor yüzüm

ey sıvasız duvarlar ardındaki sabrım

yüzümü çizin meçhul bir portrenin gözlerine

anlam tabiriyle hayatı irdelediğim zamanda acıyor yüreğim

şarapnel parçaları avuçlarımda bırakın

sualsiz parçalansın ruhuma düşen kırgınlığım

düşümün kenarına koyun sesimi

nennilesin ömrüm

gittiğim bir ben var

tanımadığım kadar

korktuğum kadar tanıdık

baştan büyüt beni anne