Şifahane

Akbabalara bıraktım kalbimi
Çıkarıp göğsümden
Taşla doldurdum boşluğunu
Bir dermancı kadın geldi
Elini o boşluğa koydu
Mersin yaprağı kokuyordu
Ateşti dağlıyordu
Şifaymış elleri
Fakat
Gördüm ardındaki gerçeği
Dikenli tellerle çevriliydi
Çağırdığı bahçe
Gidemezdim
Çare yok
Darüşşifa kapısından
Yalınayak döndüm
Kalbimi geri verecekti
Belki girebilseydim
Ama levhalar vardı her yerde
Yasaktı o bina
Yasaktı şifa
Ve ben
Dikenli telleri geçemezdim
Yalınayakla