Sıfırla

silbaştan başlamak lazım bazen hayata
sırtlanıp o koskoca yükleri
bir uçurumun kenarına gidip bırakmak lazım
acımadan ve arkasından bakmadan...

sonra, hayal edip gökyüzünün seni çekeceği yeri,
bırakmalı kendini kanatlarını bile açmadan

bir avuç mavilik alıp gökyüzünden
batırıp okyanusun suyuna
çizmeli deniz kokan sevgiliyi ve
yüreğindeki umman'ı yeniden

ille de beyaz bir gemi...

limanları silip bir bir kıyıdan
çekik gözlü kaptanı beklememeli...

terketmeli bir de
sevgili diye içe çekilen
dumanlı zehiri...


silbaştan temizlenmeli dostum, silbaştan
kirli elbiseleri teker teker yakıp hatıralarıyla
en yenilerini giyip fırlayıp sokağa
basmalı teker teker heryeri
bayram çocukları gibi mantar tabancanla

tehditler savurarak vurmalı,
sana şeker vermeyenleri...

utanmamalı konu komşudan
dedik ya silbaştan
virüslü dedikodularına aldırmadan,
şüpheli formatları bırakmalı
hiç kapamadıkları kapılarının aralığından...

silbaştan söylenmeli şarkılar, yeniden düzenlenmeli
dertliyim diyemeden,
ruhumuza hicran katanların
bekleme düğmelerine basıp,
ufukta yeni bir "gün" şarkısı bestelemeli...

karar vermişken hemen biryerinden başlamak
başlarken de korkmamak gerekir geçmişten
ve kalkmalı çakıllı taşlı yerlerde emeklemekten..

önce kurtulmalı çocuk gözümüzdeki yaştan
sıvazlamalı şöyle elleri bir iki kere

ve başlamalı

ilk aşktan, çocuk yaştan, SİLBAŞTAN...