Sığ Sessizlik

/Ezanlar şahidim olsun ki, sileceğim hayalini/

Nefesimdin yaşarken
Gidişin ölüm-üm oldu
Ellerim şimdi umutsuzca havada
Tek dua-m
Sev!

Düşerken yere umutlar
-yavaşça-
Bel bağlıyordum hâlâ suretine
Besmele gibi adın dudaklarımı kavururken
-unutmuşum-
Kısır sözlermiş sende ki.

Hayatın kuyusunu unutmuşum ben
Her bir köşede ki piçini
Elleri kocaman
Yüreksiz
Hatta
Issız bir sokakta sağır eder sessizliğiyle
Lâl düşürür zihnime.


/Şimdi ruhuma, firavun ehramı bile dar/