Şiir Cinayetleri (5)

"Zaman;paslı demir bir kapı,açmaya çalıştıkça kapanan,kapanmasını diledikçe ardına kadar açılan."
Geçen günler esnasında,iki şiir daha ölü olarak bulundu.Cenazeleri,tüm kesimler tarafından üzüntüyle karşılandı.Basın artık bir iz sürücü misali,bu işin peşinde.Hükümet köşeye sıkıştığından,Bayan Dingin'e baskı yapmakta.Medyanın önüne atmak için en ideal aday ise,bir müddettir kayıp olan Bay Silik.İstihbarat servisinin muhbirinden aldığı bilgiye göre,Bay Silik şu an bir romanın içerisinde saklanmakta.Hangi roman olduğu meçhul...Gerekli güçler,bu bilgiyi aldıktan sonra,zanlı bulunana kadar tüm kitapların yakılmasını emretti.Aşağıda bulunan bölüm,Bay Silik'in gizlendiği romanda,geçirdiği üç günden kesitler sunuyor.

Mavinin Yalnızlığı

Soyut!!!

Muntazamca maviyi giydi Bay Silik,
Suyu geçirdi ellerine,
Güneşi boynuna sardı.

Yabancı!!!

Tanıdık tek bir aydınlık,
Tek bir melodi yoktu,
Romanın karakter içermemesi,
Şanstı onun adına.

His!!!

Bir kadının kıyısı boyunca yürüdü,
Kendini otuzbeşinde düşünerek,
Aşık olmayalı,
Çınar ağacının zehirli yaprağını,
Çiğneye çiğneye nefes almayalı,
Ne çok olmuştu.

Ateş!!!

Çakıl taşlarına tenini sürte sürte,
Döktü kelepir pullarını,
Soğuk ateşi yaktı onlarla.

Gece!!!

Şiirleri hissetti iliklerine kadar,
Ölü şiirleri onlardan daha ölü,
Şairlerini,
Ruhu gram gram erirken,
Uykuya daldı üzerinde ayaz.

Hayal!!!

Rüyasında,
Bir dülger balığı kendisini doğuruyordu.

Karınca!!!

Uyandı,
Üzerinde karıncalar çalışırken.

Rüzgar!!!

Dilinin kemiği kırık,
Yüreğinin mürekkebi toprak altında,

Keskin bir esinti,
Gözlerinde ki midyeleri doldurdu.

Yalnız!!!

Kendi kendine o kadar kalabalıktı ki,
Yalnızlığı hepsinin çehresinde yaşam bulurdu.

Üç gün sonunda,
Bir şeylerin ters gittiğini anlayan Bay Silik,
Romandan kaçmak zorunda kaldı,
Ağzında mavi tadıyla...