Şiir Çocuğu

Yarı yıkık harflerin ağacına boy atan
rüzgarın şiir çocuğu...


Bulut serinliği akşamın aklıyla
Ne çok yol çizilir içimin hareli ıslağına
Nabzımda suskusu dallar/
Birbirine giren odalar
gider gelirim..


-sıkı tut ellerimi-


Karanlıkta çoğalan ışık gizleri
Yüzümün kavruk uçurumuna
Kuyuların duru boşluğu
Ve
İncelen nefesimde
dar kapıları



Hüzün
Güneşi kırılmış doğum sancısı
İniyor pencere kayıkları üstüme/
Üstümde gölgeden bir tüy
Damlasında kıvrımları seslerin.
Satırlarıma inen lacivert gecede
Gözlerimin çölüne yağasım var
karanlığı..



Suratı asık gökyüzü kırık dağ
Ay ın camından yıldız kuşlarıyla koşan
Siyah bir kızılı mısralandırdığında çığlıklar
Gövdem türkülerin nakışından sallanır
Uzakların avlusunda sararmış resim gün
Öyle dalgın dervişleri
Düş ayazının narında


-ver ellerini çocuk-


Pıhtı zamana çiçeklenen
Dil yalnızlığında yanar heceler
Acemi at gibi
toprağa..
Tenimizde iklim saçları
yürüyelim dünyaya
İçimizde yorgun denizin dilleştiği
sevinç uyansın
Dudaklarımda uyuyan tohum
Ve gizinde hınzır su
Yüzümde şiir çocuğu
Gergin yalnızlık sabahın
perdesine..


Hadi
Sıva yolları,kolları

Irmak kımıldanıyor mavi deftere

......