Şiir Çocuklar

Bir cesedin unutulmuşluğunu soğuruyor tenhalığmız
Değmiyordu birbirine bakışlar

Gün dedikleri tavanı mavi,zemini yeşil
Renkli bir tabutun yalıtılmışlığıydı zamanı dolanan
Çocuklarımız doğuyordu ölü devrimlerin enkazına
Hürriyetsizlik ki dokunmuyor hiçbirimize ekmeksizliğimiz kadar
Önce düş söylemleri yasaklandı fikirde
İnsanı içine tıktılar ardından

Hüzün çoğaltır eylüle yağan yağmur
Tınısı ki alaturka bir zılgıt, salındığı boşlukta yutulan
Giyindik sıradanlığın makbulunü korkak,uzak,ötekini yadsıyarak
Başımız gök,ayağımızın altı kımıl kımıl toprak
En moda esaretimizdi parlak kağıda işlenen sıfırlar

Bizi üret fikrimize sevgili ve sevdanın zümrüt yeşilinden
Düş gözlerimin tenhasına
Yüreğimizin ritminde atsın devrimin mavi sesi
O vakit bil ki,sevişecek yağmurla toprak
Yarınlara hür doğacak şiir çocuklar