Şiir Dili

Gökyüzünün maviliğine hasret şair!
Yeryüzünün karası da var işte
Nice kayıplar ardında türkü söyleyen hayat
Yanık sesiyle dertlerimize dokunuyor bir bir

Sevginin rengini unutan şair!
İki adım daha gidebilseydin sevebilirdin belki de
Nice korkular ağırlığında ağırlığınca susmayı öğrendin
Yanık sesiyle türkü dokuyor yalnızlık
Herkes nasıl da hevesli türkülere!

Kaleminde hasreti kalan şair!
Çocukken savaşmayı da bilmezdin sen
Büyümek savaşa davet etmiş insanlığı
Kimse istemem diyememiş
Sen de nasibini aldın nefretlerden
Hangi pembede kaldı çocukluğun?
Hangi pembe samimiyetlerinizi çaldı?

Sevgili şair!
Harabeler dökülmüş üstüne
Şiirine noksanlık katmışsın
Biraz senden, biraz ondan, biraz sevgiden
Tamamlanmak için umuda şarkı söyletmek gerek
Umudun dili çözülmez ki şimdi
Şarkı umudun neyine gerekli?

Üzgün şair!
Yazdıkların kadar sevgi biriktirdin
Gökyüzünün mavisi geldi
Savaşmalar başladı
Sevgiler bitti
Gökyüzü de kendini yeryüzünün karasına emanet etti
Uzatsana elini usulca sevgili şair!
Şiirlerin ıslanmış, gözlerinin nemi değmiş...