Şiir Gülümsemesi

Sırf öztürkçe ile yıkamayayım diye günahlarımı
Anlamını unuttuğum kelimelerle lifledim şiirlerimi
Temizlenince güzel olur diye
Ruhu şad olamayan yalnızlıklar dokudu dil anlatımdan hallice suskunluklarım

Orada bir yerlerde gördüğüm
Doğrularla örerek kendime kördüğüm olduğum
Tımarhanelik günler işledi serbest heceler

Bir salkımdan mor aşk acısı çıktıysa
Bir fısıltıdan sarı mutluluk koşarmış
Gördüm
Ellerim kendimden kaçak
Sözlerim afili tutsaklıkların sükut ezberindeydi

Ben şiirlerimi terk etmedim aslında
Hayat bu defa çok şiir sundu aruzuyla
Bu yüzden o yazsın istedim incelik sanatımla
Ne yapsa da yakışmadı

Kendime kastım vardıysa
Hayata bulaşan sonsuzluk şarkılarım
Notalarını kaçıran sevdalı bir damattı

Duydum
Artık tüm şarkıları ben söyleyecektim
Gökyüzü hazırdı
Gürlemeden eşlik edemez miydi sanki?
Güneşin kıkırdamaları buluta nispet gözyaşları yağdırırdı

Bildim
Tüm başarıların gökte ararken kalbimde bulunan ödülleri
Tüm hayatın tümevarım şaheseriydi
Aldım benden değerli değildi Ya;
Sıradaki kuşkusuz eserim
Kusur arayanların sayısınca
Beğenilen olsun
Sırf sarıldım
Sade dikişini alabilmek için yarının

Yarası taze kalır sanıyordu
Öyle bir sevdim ki;
Eskiyen günlerce gözbebekleri yenilendi hayatın
Oysa yarın asla yarasıyla sarmazdı
Gönül koyanı...
İşte böyle bir tılsımdı benim aşkım;
Üstüne milyonlar sersen
Tek benim için cayar
Tüm umudun namusunu kirletmeyen hikayelerimce
Bana yazsa aşkı;
Artık hiç utanmazdı...