Şiir Sanatı, Yıllardan Sonra

Şiir Sanatı !

Zor anlarımın,
Zor dostu.

Şiir sanatı !

Zor anılarımın,
Zor dostu.

Göğe açılan kapı,
Beyaz bulutlar,
kuş kanatları.

Yanıbaşımda idi,
nice şairin karanlıkta
ışıldayan
kitapları.

Dolduruyordu,
ciltli,
ciltsiz,
artık
benden uzakta
kalan
rafları.

Evet !
Evet !
Artık sapsarı,
andacımın
yaprakları.

Yanıbaşımda idi,
nice şairin pırıl pırıl
yeni basılmış
kitapları,

Daha tazeyken,
çocukluğumun
her ilkbaharda
yeniden doğan
hatıraları.

Unutamam hiç,
hiç,
artık sisler
içinde kalan
o uzak
hatıraları,
ve o hatıralara
sarınmış
kayısı
ve badem
ağaçlarını.

Açarlardı,
sessiz
ve sakin,
yeşeren
gençliğim gibi,
her İlkbaharda
hiç durmadan.

Ne kaldı
geriye,
o uzun kuyruklu
uçurtmalardan ?

Ne kaldı
geriye,
özelemlerimizi
göklere taşıyan,
o uzun kuyruklu
parlak
uçurtmalardan ?

Uçmak
isterlerdi,
kurtulup da,
özgürlüğe
ve düşlere
set çeken
duvarlar ve
şeytan
uçurtmalarından.

Zor anılarımın,
zor dostu.

Zor anlarımın,
zor anısı.

Zor doğanın,
zor anası.

Kuş kanatları,
bulutlar.

Göklere dağılan
Işıklar.

Dağ yollarını
kucaklayan,
koyaklar.

Unutulmuş
mezarlar.

Sisler içinde
kalan
kervanlar,
artık
oralarda
konaklar.


İlkbaharlar'da
yeşeren
yapraklar,
Sonbaharlar'da
solarlar.

Tümüyle
hepsi,
şairin
andacından
taşarlar.

Hava, su,
toprak, ateş.

Artık ancak,
satırlarda
yaşarlar.

Göğe açılan
kapı,
kuş kanatları
Ve bulutlar,
doldurarak,
kitaplığın
raflarını,
sayfalardan
taşarlar.

Hepsi birlikte,
ufka doğru
koşarlar.

Tarih
ve insanlığın
yazısı.

Bizden uzak kalan
karanlık sulara
yansıyan,
kalelerin kapısı.

O , yitik
dedelerimin yapısı.

O, yitik
ninelerimin yapısı.

Hepsi ,
ama hepsi,
Şiir
Sanatı.