Şiirci Çocuğun Göremediği Şey

Uz(ak)laş!
Gözlerini yummak daha kolaydır açmaktan...

Sana büyük birşey söyleyeceğim...
Şair sensin.
Şair zamandır,ister ki hep seyirciyi oynasın,
Kuşansın hep,
Sözcüklere giydirilmiş uhrevi bir elbiseyi...
Büyük yaralara sargı,
Kaşındırıcı bir merhem gibi şair.
Dipten acı hikayeler çıkaran su sesli kürekler gibi...
Şair sensin,dizeleri evlendiren sen.
Ucunda boğulup seni beklerken kalemin,
Sensin uykulara iten,büyü bozar gibi...
Yazık ki bu söyleyemediğim bozgunculuk yapan şairin,
Bu üzgün kentlere adanmış ayrılık gibi,
Öykülenmiş ütopyaların bozgunu...
Yazık ki bu daha beter bozguna uğramış bozuk paralar gibi harcanmaktan.
Bu yaşam tiyatrosuna adanmış bir çift kanat.
Bense bilirim sağır fırtınalara çığlık attırmamak gerektiğini.
Fazlasıyla korkunç seni ötelerde,
Seni ayrı soluk alıp vermelerde bilmek...