Şiire Dek
Anadolu türküsüydüm ben
Bağrımda abdestli uzun havalarla
Kalbimde hiç susmayan camiilerin
Aşka sela okuduğu zorluklar vardı
Kendimi yediğimde
Başkasına toktum
Ayaklarımda tökezleyen cinayetlerle
Ukala insanların zamlı çığırtkanlıklarında
Ben, müsaadeye
Kendinden müsaade isteyecek insandım
Güzel sislerin kışa fal baktığı
Bir zahmetteydim
Türlü türlü hadsizliklerim
Zoraki bir kimsesizliğim vardı
Fıstığın yeşilinde kaybettim
Kafiye cinnetimin olduğu bir gün
O en sevdiğimi
Yitirdiğim mısralarda onu yazarken
Bende otuz üç kere yokluk
Bir başkasında ömürde çokluk olduğu
Anadan üryan gidişte
Kalbimi salçaladım
Kan bulaştı sandı hatıralarım
Aklımı kullanmaya beş
Ömrüme gidik raporu almaya
Tümden eş vardı
Gece, salyalı on bir buçuktu
Biri aşka her demken
Kalbim acıya lütufkâr
Sessiz bir mektuptu
Çok güzeldi şiiriniz kutluyorum, tebrikler.