Şiire Gömülen Ölmez

üzülmüyorum ki,
ben seni severkende gidebilirsin!
seni nasıl sevdiğimi,
sende birini sevince anlayabilirsin..
uzatmayayım,git hadi!
ıskaladığın ne varsa benimle,
benden sonra tam oniki'den vurman dileğiyle!..

gönül dükkanım artık kapalı
camındada,
'ayrılığa gittim,gelmeyeceğim' asılı!

unuturmuşum,üzülmeyecekmişim
ben şairmişim!
ne olmuş yani bana şair diyorlarsa,
bende ki kalem en fazla şiir yazar
kader değil!
sen git,sevdayı tende zannedenlere eğil!

şimdi lodoslara mı sövsem
yoksa poyrazlarımı yumruklasam
ya da güneşe kafa tutsam
bir yağmur!
senin gibi vefasız bir yağmur yeter,
güçlü sandığım bedenimi bitirmeye
iliklerime kadar ıslatıp
yeniden sevdana diz çöktürmeye!

alıp başımı gitsem diyorum buralardan
kurtulurmuyum onca sahipsiz anılardan
alıp başımı gitsem diyorum,
bu şehrin sen kokan sokaklarından
sadece kalbime değil,beynimede saplanmışsın
başımı alıp gitsem ne yazar!
yolun tam ortasında,kader bir çukur daha kazar!

susam diyorum ya da!
ölümüne sussam
eve gelip baktıkça resmine,duvarları yumruklasam
yapamıyorum!
alt kattaki çocuk beni çok seviyor,
ona kıyamıyorum!

parktaki simitci bile seni sordu
'çay soğuyor abi' diye lafa girerek!
çay soğuyor gülüm
ama yokluğuna inat yanıyor kalbim
unutmayı hatıralara satmış
karşılığında bir tutam gözlerinden
bir tutamda kokundan almış

sevda yollarında yalnız kalınca
hayalime otostop çekeceksin
ve nereye sürüklerse seni
oraya gözü kapalı gideceksin!
açtğında gözlerini,beni karşında göreceksin
eskimiş,ama eskiye benzemeyen
sevdanı roman yapıp,seni kelimelere gömen!

bin kere gömsemde seni
kalbim olmayışınla gülmez,
aklında bulunsun sevdiğim
şiire gömülen ölmez!

DEMODERN!