Şiirin Adı Sen

Bir şiir kaç aşk eder bilir misin sevgilim?
Kaç aşk geçmeli şu sol şeritten, şair olabilmek için?
Kaç kere ölmeli insan, bir aşka değebilmek için?

Ölümler sandığımız gibi değil miydi yoksa?
Ölmek yetmiyor mu geçen zamanın acısını almaya?
Ah zaman!
Neyim varsa sen aldın.
Ne hırsızsın sen.
Hepimizi kandırdın.

Oysa çözüm derlerdi zaman için
İnanırdım bende.
Bilirsin, beni inandırmak pek kolaydır...
Zaman çözüm dediler demesine de,
Geçen her zaman, gözyaşlarıma yenisini ekledi.
Zaman,
Zaman bize yetmedi...

Şiirlerde yarım kaldı anlayacağın
Yetmeyen zamanın, bitmeyen aşkları olarak anıldılar.
Sonrası...
Sonrası hep aynı
Birileri geldi, birileri gitti.
Bu devran döndü döndü de bir sende çark etti.

Ve şiirlerimin hepsi hizaya geldi şimdi.
Şiirlerin adı sen oldun.
Utandı bütün yarım kalınmışlar,
Utandı şiirler...
Onca yarım, bir sen edemedi.

Sonraları anladım ki, her şiir, şairi beklermiş yazılmak için
Benim şiirim sen,
Senin şairin bendim.
Ve aşk,
Aşk şiirdi.
Şiirde,
Şiirde sen oldun sevgilim...