Şiirin Adı Yok Bu Gece

Seninle ben,
Başka dünyaların çocuklarıydık.
Sen aynı evrende ama,
Başka bir gökyüzündeydin.
Benimse yüzüm senden öte,
Yere düşmüştü.

Düşmüştü ve düşünmüştü,
Seni evrensiz uzaklarda.
Oysa yüreğim hep senden yana,
Yana yana hasretinle,
Vuslatınla uzaklarda,
İçindeydim senin.


Sen farkındamıydın bilmem,
Benim benliğimin.
İçindeki yerimin.
Olsun bilmesende,
Bir gün fark edersin.
Anlarsın belki o zaman.


Zamanımızı bekliyorduk,
Sessiz sakin sabırla,
Umut dolu bekleyişlerle.
Saatlerle oynardık,
Çarçabuk geçsin geçsinde,
Buluşsun yüreklerimiz diye.


Umudunu yitirme dedim yitirme!
Sen duymasanda söyledim işte.
Şimdi duymuyorsun ama,
Duyacaksın günün birinde.
Ve hatırlayacaksın,
Önceden duyduğun zihnindeki o sesi.

Tanımıyoruz birbirimizi,
Tanışmadık henüz.
Hiç birşey bilmiyoruz hakkımızda.
Ama bildiğimiz tek birşey var,
Sendeki senin yarısı ben,
Bendeki senin yarısı ise sensin...



Elif Yalçın & Bülent Dürüst ortak çalışmasıdır

Bülent abime ortaya böyle güzel bir şiir çıkartmamıza vesile olduğu için çok teşekkür ederim...