Şiirle Mektup Arası

oturmuşum

mutfak masasının dolaba en yakın sandalyesine

bir kadeh bir şey içeyim

bir de sigara yakarım diyorum kendime

niyetim

gündüzle gece arasında

kar zarar hesabı yapmak değil

hele de aşka çatmak hiç değil

ama

daha ilk yudumda sen düşüyorsun aklıma

ve bir şiirin daha nefesi kesiliyor

sigaramın nikotinsiz dışa vurumunda

bölük bölük

anıların

soyut tümselliğinde

şiirle mektup arasında

somut bir şekilde

bölünüyor ıssız sözcüklerim

birazdan giyinirim Kafka'nın pardesüsünü

ve gözlerim arar

Nazım'ın ayakkabılarını

Milena'ya mektup

İstanbul'a şiir kavuşur

tüm şehirlere aşk düşer

biliyorum

mahsum sayılmayacak çakırkeyif küfürler içeceğim

sonraki kadehte

bu yüzden

ilkinden daha çok seviyorum

ikinci kadehi

sonrakilerin etkisini

belki

sabah erken içilen kahve telvesi

belki de

dost bir şair anlatır

şimdiyse

güzeliz

şarap

aşk

sen

ve ben

sabahın dördü girmeden aramıza

ve uyanmadan

şiirle mektup arası seyahatten

yorgun düşen sözcükler

kısalan gecelerde

daha uzun nefes kesilimleri yaşamak üzere

dağılalım