Şiirlerin Mekanı Bile Şüpheli

kapısının eşiğinde yattığım rüzgar anlatsa olan biteni
kızmaya ne gerek var tokmağa
bahçe önü papatyaları söylemiş tüm gerçeği

söyle be erik çiçeği
tıkırdatmıyor bak kimse kapını

neler gördü
neler,
dışarısı kadar;
görecek olduklarını da
gördükleriyle birleştirse

sadece Tanrının işitebileceği dildeki dualar kalır
baksana yazılan şiirlerin mekanı bile şüpheli



bir toz bulutu kalkar içi çekilmiş nehirden
uzun süre yağmursuz geçen günlerin nispetine
çatlak toprağa konmuş ilk küçük zerre
büyüdükçe batıyor daha da derine
şer onun anlayışını anlamamış gibi yapanda
ölmüş kanla kavrulmuş sözlerden
beklenirse cinnet hali nereden başlanırsa başlansın

sadece Tanrının işitebileceği sözler kalır
umutlar kayar doğu veya batıya


oysa

hep izlendi aynı gözlerle
farklılık kırmızının tonunda mı
aynı kelime ses teşinde mi
ezanı okuyan hocasın sesin de mi

hangi aşkda darp edildi ar'ım
bilirsin sana ahir zamanda bile ahuzarım

hangisinde?

sadece Tanrının işitebileceği aşklar kalır
baksana yazılan şiirlerin mekanı bile şüpheli


yoksa

görenler düşleri mi farklı kılar
bilinmez dağın tepesinde ev yapmak kolay gelmesin
eğer dolan baçlı sözleri dilinde dolandırırsan
saparsın farklı yakaların bağrına
kimin yükü sırtına yakışmayacak kadar ağır
elleri ellerini kavramayacak kadar intikalli
veraseti ağır iklimlerin yazı gitmesin ağrına
yanmakta var ateş den yananların gününde

sadece Tanrının işitebileceği sevaplar kalır
baksana yazılan şiirlerin mekanı bile şüpheli