Şiirlerle Uyanmalı Bu Ülke

Celp gelince sevinç doldu yüreği,
Vatan borcu namus idi törede!
Peygamberin ocağıydı ereği,
Asker olmak adamlıktı yörede.

Can dostları omuzlara kaldırdı,
Kına yaktı Mehmetçiğe obası.
Mahalleli davul zurna çaldırdı,
Bayrağıyla halay çekti babası.

Dost akraba sarıldılar gururla,
El salladı, selam durdu Mehmet'im.
Baba öptü tam alnından vakarla,
Gözü güldü, topuk vurdu Mehmet'im.

Anacığı döküverdi bir tas su,
Hasret dolu yüreğiyle ağladı.
Hain eller ya kurarsa bir pusu?
Ağıt oldu, ciğerimi dağladı.

Veda vakti, herkes derken; "Tez kavuş"
Bir haberle tüm mahalle karıştı.
Şehit olmuş komşu oğlu başçavuş,
Feryat, figan birbiriyle yarıştı.

Hemen koşup geldiğim yer şehitlik,
Öfke dolu dudaklarda hep dua...
Peygamberim yapıyordur şahitlik,
Bu acıyla edilmez mi beddua?

Önce sandım babasını kokluyor,
Bu bayrağı onurunla tut çocuk.
Dik başıyla mezarını yokluyor,
Hainlere diş biliyor oğulcuk.

Suskun herkes, sessiz isyan belli ki;
Bir bilseler nasıl coşar bu millet!
Süngü takıp oynatmıştık sirtaki,
Yunan gibi olacaklar; ha gayret!

Yazarımda derin uyku var ise,
Kim anlatsın milletime tehlike?
Şairime sessiz kalmak ar ise;
Şiirlerle uyanmalı bu ülke.

Coşkun dille çağlamalı şairim,
Yürek kabart, avaz avaz yaz destan!
Gece gündüz susma sen hiç şiirim,
Haykırmazsan yaralanır bu vatan!