Sıla Davası

Yalnızçam dağları derler adına,
Duman eksik olmaz asla başından.
Hele görsen doyamazsın tadına,
Vazgeçemem toprağından taşından. 

Kızlarının omuzları şallıdır,

Dalda duran elmaları allıdır,

Kovanları paça paça ballıdır,
Vazgeçemem lavaşından aşından.

Eksik olmaz toprağında karınca,
Hoş olurum ben sılama varınca,
Doğayı rengârenk örtü sarınca,
Vazgeçemem baharından kışından.

Zarar verir nefret ile kin sana,
Haktan lütuf inanırsan din sana;
Ötüşleri huzur verir insana,
Vazgeçemem serçesinden kuşundan.

Mis kokarken tereyağlı tavası,

Ruhumda kanıyor sıla davası,

Bir başkadır yaylaların havası,
Vazgeçemem hayalinden düşünden.