Sildim Ankara

Hayaller umutsuzluk, sis çöktü düşlerime
Korkarım yarınsızlık, göz dikti aşlarıma
Beklentim olmayacak, tez yıktı başlarıma
Buysa bana tüm vefan, ben de sildim Ankara

Rüzgârın dingin değil, ayazın vurdu yine
Düşüncen saçlarımda, beyaza durdu yine
Vebalin bende gibi, hesabın sordu yine
Buysa bana tüm sevdan, ben de sildim Ankara

Ne demeli bilmem, acemi ele düştüm
Söylem güzel olunca geveze dile düştüm
Issız, ışıksız kaldım, dönülmez yola düştüm
Buysa bana tüm revan, ben de sildim Ankara

Ülkemin başkenti, medar-ı iftiharıydın
Atatürk'ün huzuru, mabet-i diyarıydın
Mazlumun ilk kapısı, meclis-i ayanıydın
Bu yüzdense tüm sefan, ben de sildim Ankara

Hazan vurdu baharda, soldu umut çiçeğim
Son dostumdu oysa bak, uçtu uğur böceğim
Terk etmekte dostlarım, şimdi soğuk ocağım
Buysa bana armağan, ben de sildim Ankara

Hey! Cemilim, başkentlim, bırakmazdım seni ya!
Dışı seni yakarken, yakardı iç beni ya!
Her dem seninle olup, sevecektim hani ya!
Vazgeçtim bu günlerde, ben de sildim Ankara