Silence/Sessizlik

Henüz bir durağım yok

durmaksızın hareket eden ışık sesleri

çatırtı ile çarpışan kıtalar

ve deniz arasında bir yerdeyim

doğaya uzak kentlere yakın bilmecelerin çözümü peşinde

yolun sonunda nerede kelime

nerede masal başlar bilmiyorum

aynalarda hep hoş duruyor farklı silüetler

sürekli konuşan insanlar arasında yürüyorum yolumu soruyorum

anlamadığım dillerde cevap veriyorlar

beni nereye yönlendirdiklerini bilmiyorum

tabelalardaki yazılar ne anlama geldiklerini bilmiyorum

yürüyorum kalabalıkta gürültü içinde sessizlikte

bir kadın anlamadığım bir şey soruyor ve tekrar tekrar ve yine anlamıyorum

ve yine susuyorum

her şey bir rüya gibi, ama uyanığım

yıllardır aylardır belki günlerdir yavaş yavaş yürüyorum sessizce

artık anlamadan anlamış gibi davranmaya çalışmıyorum

bu cehaletimi seviyorum

bu boşluk benim

bu sessizlik çok sakinleştirici

kimseyle İletişim kuramadığım için şanslıyım

sadece bir zamanlar seni hayal ettiğimi hatırlıyorum

ama hangi dilde hatırlamıyorum

dünyanın hiçbir dilini konuşamıyorum ve anlamıyorum

sadece sensizlik kullandığım tek dil…