Şimdi Gideceksen Ölüm Gibi Git

zaman bitiyor
saatler birbirini kovalıyor
sahte mutluklular giyiniyor sözcükler
ve maskeli bir lugat kovalıyor beynimi

çiçekleri soldu mutluluğumun
ayağım takılıyor bir acıya
ve sensizliğin üzerine düşüyorum
ve bak ben hala ağlıyorum

sen mi yar olamadın bana
yoksa ben mi uzaktım yarenlikten
hangi şarkıda yarım kaldı dizelerimiz
hangi satırda kaybolmuştun da bulunmazım olmuştun

sarsılan bir kentin enkazı olarak tutunuyorum hayata
kabuslar saklıyorum yatağımın başında
ve sana şiirler biriktiriyorum sayfalarımda
sensizliğin sesini dinliyorum bir sonbahar sabahında

uçurumdan düşüyor gönlüm kan revan içinde
damarlarımda dolaşan yar'i katlediyorum
sonu gelmeyen şiirler dökülüyor yüreğimden
onada son noktayı koyuyorum yokluğunla

yoruldum artık
kapılarımı kapatmaya hazırlanıyorum yüreğimin
kimliğimi de hediye edip bu şehre
anılarımı ve anılarımdaki seni ardımda bırakıp gidiyorum

mutlu günlerin gelmesini bekleyen çehreme oturmuş çizgileri siliyorum
her sabah yüzümü yıkadığım tavana asıyorum hayallerimi
ansızın içime düştüğün günden beri kanadı kırıldı ömrümün
şimdi gidiyorum ve geride bırakıyorum ömür adına herşeyi

sureti kirlenmiş katil bir hayatın içindeyim
yolum uçurumdan geçerken zamansız gülüşlerde
keskin harfler kesiyor adımın yolunu
bense yüzümü aşka saklayıp ağlıyorum

anlamsızlığım kapıların ardında hıçkırıyor
bütün intizarları intihar ederken kuşlar
ben kendi yokluğuma kefensiz duruşlar uyduruyorum
seni sensizlikten alıp da ekliyorum düşlerime

kapkara bir karabasan tenimin kuruluğunda yıkanırken
kaosuna uzanamayan bakışlarımdan başlıyorum
kendimi aşkın gamzelerine gömmeye
senin için aşk için aşka ölüyorum

şimdi hangi aşk aralığında susuyorsun benli sözcüklerini
hangi tende arıyorsun kaybettiğin beni
ve hangi bedende harcıyorsun zerrelerini
oysa ben sana saklamıştım en güzel düşlerimi

şimdi gideceksen ölüm gibi git
hayalini dahi al gözlerimden
hiç tanışmamışlığı bırak geride
ama ama gel ne olur yüreğim sana açık ruhuma kadar