Şimdi Hiçbir Şeyin Zamanı

kendi ağzımla yuttum kendimi bu gece,
sokak lambası gibi sarktı boynumdan hayallerim.
herkesin içinde bir yabancı var
ben onu hep içimdeki dünyadan 

düşerken buluyorum.

bir sigara içimi kadar sürdü çocukluğum,
gökyüzü babamı hiç sevmedi,
annemse beni hep 

çıkışsız bir rüyanın uykusunda gördü.

ayna, yüzümü iade et bu defa
ben sensiz kalınca kime bakacağım?
hangi göz, hangi kir, hangi sabah
temizleyebilir ki üzerimdeki anılarını?

bir kadın sevdim
adı kan,
adı rüzgar,
adı "gelme".

en doğruyu, en kirli çarşaflarda öğrendim.

bu şehir bir canavar gibi yuttu beni 

ve tükürmedi.

midesi kimsenin yürümediği bir sokağa çıkıyordu

ve orada seni

bir şarap şişesinden akarken gördüm

kan kıvamında, damarlarıma doğru.

gecenin içinde
dudaklarımı unuttum  
senin yollarında bıraktım.

eğer bulursan,
öpme.
öldür.

öldüğüm her şiirde
biraz daha yaşadım çünkü.
kimin yazdığı belli olmayan
ve kimin okuyacağı meçhul dizeler gibi
omzuma çöktü gece.

kendimi kaybettim 
adresini bilmediğim bir kalpte.

bulursan haber verme.