Simolina

Saat onaltıyı yirmibir geçiyor.
Günlerden Salı.
Nijni Novgorod da gök kapalı.
Kurtarıp ruhunmu esaretin zulmünden.
Korkak ve ürkek adımlarla bıraktım kollarına.
Mohaviye gore sivinina kokulu barınağım.
Şeytanın ruhları emdiği.
Onur ve sadakatin ayaklar altıda çiğnendiği.
Odaları asık, ezik insan yüzlü.
Perdeleri hasret gözyaşlarından sararmış.
Şehvet günahkar bedenlerde sabahlamış.
Geceleri bir duman kaplar novgorodu.
Bir rüzgar eser derinlerden.
Hasret ve özlem serbest kalır.
Birer birer iner duvarlardan ezik,asık insan yüzleri.
Duvarlar beni çeker.
Bu kasvet beni boğar.
Gözyaşlarım şarabıma karışır akar gider perdelere.
Tesellinin adı Liena Simolina.
Sarı şaçlarında kayboldum.
Mavi gözlerinde ruhumu yıkadım
Beyaz teninde geçmişimi sorguladım.
Beni sevdiğini söyle Simolina.
Söyleki buğulu gözlerinde kalayım.
Akıtma beni mohaviyenin döşemelerine.
Nisan yağmurları yağdığında.
Hatırlamak istemiyorsan beni.
Ak kanatlarımı özğür bırakma.
Uçurma beni Novgorod semalarına.
Aklanana kadar saçlarım.
Bırak yanında yaşlanayım.