Sin
an;nem!..
buralarda
buram buram
yüreğimde "sin" yine
sin ruhumun inceliğine
olmasan da sen yüreğimdesin
ç’oğul bir yaradan
yaratan daha tekil
bu gerçek
ve bu gerçek kadar ölüm
içim duhan
dışım tufan
kıyamet gibi birşey
şu senin evvel;
âhir saçların...
bohçaya sarılmış
bir çift özlemi açıp iliştirdim koynuma
çok yâd çok feryâd ettim!
sordum seni feleğe
sordum seni o - sarı çiçeğe -
soruyorum şimdi nerde sin
çula çaputa serilmez gönlün
şimdi tabuta kefen!
ölüm soyunmuş âh âdem!
ölüm bir acı oyunmuş annem
ölüm yunmuş bir tas suyla madem
dem vaktidir
nem vaktidir velâkin şiirin
çünkü hâlâ yüreğimde / sin
annem.
"sordum sarı çiçeğe" ilahisi ile Yunus Emre’yi anımsatma "telmih" yapılmıştır.
"sin" : kabir
Fatih Mehmet AYDEMİR
Kokusunu da alıp gitti benim güzel annem. Bileklerinde frezyalar..