Sır ve Aydınlık

Seni düşündüğümde,

ruhumun en kuytu mağaralarına bile
gün doğuyor.
Zifiri sessizlik, kuş cıvıltısına dönüşüyor;
soğuk taşlar, baharın sıcaklığıyla çatlıyor.

Sen, göğsümde saklı duran
eski bir haritanın kayıp pusulası gibisin.
Sana bakınca,
yönüm, yolum ve varışım
aynı çizgide buluşuyor.

Aşk, sonu için hayaller kurulan bir masal değil;
yaşanarak öğrenilen bir sırdır.
O sır ki,
rüzgârın gül yaprağına fısıldadığı,
denizin ay ışığına anlattığıdır.

Ve ben, bu sırrı
senin bakışlarında çözüyor,
her gün yeniden başlıyorum sana…