Sıradan

Sen büyüksün, ben küçük
Küçük yelkenlilerimle keşfedişim seni
Sürüklenmekten hep korktuğum enginlerine
Varışlarımda ne de küçük...
Uzağından gördüğüm dev gölgeler
Güneşin batışına yakın zamanlardaymış meğer.
Çok farklı hayal etmiştim seni
Dimağımdaki resim bu değil
Başka başka yerlerde bambaşka olmalıydın sen
Oysa her yeni keşfimde
Sıradanlaşıyorsun gözümde,
Şaşırtıyorsun beni,
Güneş tanıdık doğuyor,
Kar sıradan yağıyor
Soğuklar üşütüyor.
Telaşlar hep aynı, hayatta kalma savaşı
Koşuşturmaca, ekmek kavgası
Çok sıradan geliyor akşamlar
Sanki İstanbul'dayız da
Kendine bir gecelik yer arıyor
Üstü başı kir içinde saç sakal karışmış bir adam.
Kilisenin önünde bir gelin alayı
Bir iki seromoni,
Sahte sevinçler, sahte öpücükler
Çok sıradan her şey, çok sıradan...
Markette kasa kuyrukları, caddede yeşil ışık bekleyişleri
Asfaltın çukurlarında birikmiş yağmur suları
Gülümsemeler donuk, bakışlar soğuk
Kendi aleminde yitik insan toplulukları.
Yokluk... yoksunluk...
Sıradan her şey, çok sıradan...
Bir yerlerde bir yanlışlık olmalı
Hani Venüs /yaramaz bir kız çocuğu/
Güneşe inat yaksa, söndürmese ışıklarını
Aydınlansa sokaklar
Soğuktan titreyen kediler olmasa.
Nesli/hanım/lar gül suyuyla yıkasa mutfağını
Her yer gül koksa...
Çiçekler fışkırsa kapılardan, pencerelerden,
Cıvıl cıvıl oynasa çocuklar, kedersiz...
Buruşturup atsa hüzünlü resimleri
Mutluluğun resmini çizse, sil baştan
Bir yerlerde bir yanlışlık olmalı
O büyülü masallar bu şatolarda yaşanmış olamaz
Bu şehir büyük aşk romanlarına ilham kaynağı olmaz
Ben keşfettikçe düşüyor maskelerin
Ve gözümde sıradanlaşıyorsun
Klişe bir çengel bulmaca gibi
Bir çırpıda çözülmemeliydin dünya!