Sırat

çekti gitti 

adını çağıran sular, dipsizdir şimdi 

herkes unuttu nasıl olduğunu yüzünün

oysa çok vakit geçmemişti

geçen hatıralardı sadece

bir yanı bıçak, bir yanı yara izi

şimdi burada hayatsız yürüyen günlerin

getirdiği hüzünle, yolsuz bir boşlukta

bekleyip duruyoruz öylece

ki beklemek, sıratta bir sonsuz mola

her şeyin arasında kalmış gibiyiz ya hep

biliyoruz, kurtuluş yok bundan....

adını söylemekten çekiniyorum

boğazımda kelimeler tetikte bekleyen mermi gibi

susmak kendine sıkmaktır bütün bir sessizliği

varla yok arasında hep, sırat işte 

başka ne olabilir o dedikleri

değil midir ki 

yanında taşır insan

yanacağı cehennemi.