Siren Sesleri Durmadan...

ßir siren sesi bölüyor şehrin gürültüsünü
Kaldırıma bir ana yüreği düşüyor
Gözleri tepe lambasında feryatları savurana mıhlanıyor
Egzoz dumanları arasında bir misket yuvarlanıyor
Yeşil içinde mavi...
Çamura bulanıyor bakışların ardından
Parçalanmış şemsiyenin çatısından
Kenarları oyalı bir mendil umut düşüyor
Gelinliğinin tacına hüzün düşmüş bir abla ağlıyor
Elindeki bukette hayalleri
ßahara damlayan yaz yağmuru renkli göz bebekleri
Kırışıkları arasında ümitsiz yarınını akıtan
Yaşlı bir dede yürüyor bastonunda geçmişi ekli
Melodisi yitik cafelerden
ßurham burham sahte gülücük notaları yükseliyor
ßir siren sesi geçiyor sokağın ortasından
Ekmeğinin nerede oluşunu unutmuşların bakışlarına dalmadan
ßir asker postalı yarıyor asfaltı
ßaba ocağına kavuşmuşluğunun sevincini asıyor güvercinlere
Cüzdanının neresine koysa
Yitecek lokmasına bakıyor genç bir adam
Kitaplarını rüzgara siperlemiş bir kız geçiyor kaldırımdan
Taşıdıkları mı yoksa hayat mı ağır, omuzlarında bakmadan
ßir yaprak kopuyor dalından
Rüzgarın onu bir yere savurmuşluğuna aldırmadan
Kışı bir yaz sıkıntısı alıyor
Yağdıkça sahile çıkmışlığına gem vurmadan
ßir siren sesi geçiyor
Camın arkasından şahit olduklarına gözleri kapanmadan
Hayatın içinde ne çok siren var
Kimsenin görmüşlüğüne bakmadan?
Sus...
Ve dinle...
Kalbin o siren seslerinde durmadan....
....