Sırra Vurur Dem

Ey hüznün sesine kulak veren yağmur
Duydum ki yüreğimizin sessizliğine ağlıyormuşsun,ağlama
Biz,nefsini döven demirci gibi lâl olmuşuz ummanında
Öyle bir çağlıyorsun ki durma aşk ile çağla..

Bir ney üflüyor rüzgar, kalplerimize ılgıt ılgıt
Bir dalya uzatıyor başını göğsümüzden içeri
Boylu boyunca saran feracesi ile
Öyle efsunkâr öylesine ahenkli

Son kuru yaprak da düştü dalından
Tamamlandı kamer
Artık kavuşma vakti

Durma yağmur,durma yağ,ağlama
Biraz daha berraklaşıyor can suyu
Kum taneleri karışıyor toprağa
Toprak su'ya

Boy veriyor talkımlar sürûr içinde
Bir güne bakan fışkırıyor toprak anadan
Şiir gibi bakıyor güneşe
Güneş gözlerimize

Kozasını yırtmaya hazır ipek böceği
Öylesine muktedir ve öylesine manidar
Som bir huzur asılmış göğün bakışlarına
Artık sırlanma vakti...


01 Mart 2011 İzmir