Sırtı Terli Bir Yoksunluk

kent huysuzlaşır
otobüsün camlarında hasta yüzlerin güçsüz buğuları
evler bencil
alt balkonlar hala güne hevesli
bütün uzaklıklar payıma düşen...

bende karşılıksız bıraktığın
ara sokak çocuğu sevgisiyle
suçlanıyorum hayata
sırtı terli bir yoksunluk
arşınlıyor gülüşünde güneşi


kağan işçen...
rus ruleti oynar zamanla
şarjöründe sensizlik
yenilecek tarih
kendine gelecek bütün adresler
intiharlar gerekçesi tozlanmış şu boşluk
sonumu tek tek kirpiklerine mıhlayacağım
karanlığa da olsa yumulalım birlikte
benimle ölümü paylaş
gideceksem de seninle gideyim
herkesin gittiği
hiçbir yere...