Sis Çöken Bahçeler

Çok sefilim sensiz
Ayaklarımın altı üşüyor
Elimi sokamıyorum ceplerime
Utanıyor ellerim
Ellerinden uzakta
Ve ısınmak istemiyor başka bir yerde
Bırak soğuk kalsın
Essin rüzgarlar
Bırak kızarsın yanaklarım
Hasretin nasılsa içimi yakar

Konuşmak gelmiyor içimden
Susmak, belki de en güzeli
Sen susuyorsun
Ve yazarak anlatıyorsun derdini
Boğazına düğümlenenler
Durduramıyor ellerini

Şimdi ben
Çok yalnızım
Kendi benliğimden ırak
Senin nefesinden uzak

Bilir misin evinden uzak kalmayı
Bilir misin sen mahrum kalmayı
Ya da sever misin sis çökmüş bahçeleri
Hatırlar mısın geceleri
Beş yapraklı pembe çiçekleri