Sıtkı Sıyrık

Sıtkı Sıyrık,
Zavallı,
Meczup.
Böyle bildik,
Böyle tanıdık.
Bir sabah,
Sokak ortasında,
Kalbine saplı bir bıçakla buldular.
Çekip aldılar bıçağı,
Tüm mahalleyi sardı,
Gam, gam ,gam,
Ardından,sevgiydi taşan.
Meğer dünyaları sığdırmış,
Kafes içindeki zıpzıpa,
Kendisi öyle derdi,
Dokunmayın kafesime,
Zıpzıpa değmesin eliniz.
Ceplerine baktılar,
Bir mektup,
Bir kağıt,
Bir kalem,
Bir kimlik,
Adı Vuslat,
Soyadı silinmiş,
Sıtkı Sıyrık değilmiş.
Öğrendik ki,
Eli değmiş birilerinin,
Belli ilk değil.
Ve tüm bildiğimiz,
Hiçbir şey bilmediğimizmiş.

Kurtköy,2011