Siyah Laleler

bakıyordu gece sessizce yüzüme
sol yanıma uzanmış ağlamaklı bir bakışla
bakıyordu yüzüme... hüzünlüydü
üstüme serperken yalnızlığını aşkının
dedim ki kendi kendime!
gitme vakti geldi artık aşk'tan, sevda'dan!!!

artık siyah bir tülün arkasına tutsaktı gözlerim
kirpiklerim ise parmaklıkları olmuştu kahverengi gözlerimin
zaman bir değirmenin çarkında dönerken acımasızca
kuşlar çoktan saatini kurmuştu sabaha
oysa ben aşkından yanarcasına penceremde idim
içimde bir umut gözlerimde nem sel olmuş akarcasına
seni düşülüyordum gelincik tarlasında
siyah renkli lâleler açıyordu içimde sensizliğin sabahında
sadece siyah laleler açıyordu yokluğunun sabahında...

Bir bilsen seni ne çok sevdim ben