Siyaha Yakın

beceriksiz hançerdi ya ellerin
gözlerin yaralamayı daha yeni yeni öğrenirdi
ellerinden tutsam yüreğim kanardı
incinmeyi ezberlerdik öpüşürken
öğrenci harçlığımızdı gece
harcadıkça çoğalan
güz ahmak ıslatanlarını kovalamanın haricinde
acemisiydik işte büyük düşlerin

ben kendimi sevdirmede her zaman
sen beni sevmede acemi
ay dolu bahçemizde yok ki
konuşsun mehtap
süt beyaz özgürlüğün ne demek olduğunu
karanlığa geçmez hükmümüz
ve sularda görmezsek kendimizi şimdi
begonya huylu bir akşamın teninde
nasıl sevişir uzak gemilerimiz
anı limanlarımızla kar taneli

trenler kalkmak üzere
otobüs garlarında azık telaşı
bir ben miyim bekleyen
tutan kentin günlüğünü
kendimi asıyorum bilmiyorsun
adımlarımın altında ayna kırıkları
siyah beyaz resimlerde sızık gözlerim
renginden kopuğum
bir gül al koy ellerimin yerine saçlarına
kendimi asıyorum bilmiyorsun siyaha yakın
bekliyorum çünkü...