Sizi Babam Sanmıştım...!

Size uzun bir akşamın
Kapı aralığında rastlamıştım .

Akşamın giderayak bıraktığı o koyu izlerde ,
Soğuktu ..içimi dondurmuştu
Ve matlığı ürkütmüştü beni ..bakışlarınızın ...!

Bir an için sizi...çoook uzaktan
Nedense ..Babam sanmıştım hani ...
Ama ...paltonuzun bir düğmesi eksikti ya ...
Ve ...öyle bir tavrı vardı ki , kaşlarınızın
Hemen anlamıştım o olmadığınızı ..!

Oysa , sıcacık tebessümü vardı onun ..size inat
Ve ...insanın içini ısıtan , su gibi bakışları ..!

Buz gibi esen kış gecelerinin , rüzgarı yoktu ...
Kar fırtınalarının ...bitmeyen sertliği ..
Ve ...deli sabahların ayazı , yoktu Babamda size inat ...!

Üstelik yine , size inat ...huzur ona ...bilseniz ne yakışırdı ...
Babam sanmıştım sizi bir an ..bilmem neden ...
Oysa o ...asla , bir düğmesi eksik dolaşmazdı ..!
Zaten o...hep evde olurdu akşamları ..!

Kimbilir neden ...Babam sanmıştım sizi , küçük bir an için ...
Belki boyunuz aynıydı ...belki kilonuz ...
Ya da belki ...saçınız aynıydı ...
Veya , belki de ben ...çok özlemiştim sadece ...
Özlemiştim Babamı ...

Ama ...keşke ..ah...
Keşke o ...siz olsaydı şu an...
Siz olsaydı ...!