Şizo/fren bakırköy yangını

koridorda ayak sesleri,
yangın çığlığı yankılanıyor kulaklarımda,
içimde çırpınan imdat çığlığı,
yol bulup çıkamayan telaş...
xanaxlar maf etmiş beynimi,

hayri bağırıyor ismimi
her yer karışmış..
-burdayım..
annemin rahmine sıkışmış gibiyim
4'e 5 hücremde,
ellerim tutuklu ,ruhum uyuşmuş ...
-burdayım...

irtibatı kesilmiş ileri uç karakolu baskınında
şehit verdim hayriyi...
son kez sesini duymadan annemin yanacak yekpare bedenim
hep cehennemi hayal etmişimdir,
bu yangında kaçıştı zebaniler....


hiç gülmemişti yüzüm
üstelik sakallarım saçlarıma denk,
keşke sıgaram olsaydı bi dal
son nefesimi vermeden
18 inde tazenin dudağını öperken asılır gibi
ya da bebenin memeye asılışı gibi çekerdim tütünü
şimdi o yasaklar geliyor aklıma
sıgarayı sayıyla veriyor hemşire O kilitli dolaptan
simdi tüm oda ısıtıyor kilidi
...

ekseri düştüm hayat telaşına hayrinin eti kokuyor sıra bende...
eski günlerden anılar geliyor dün gibi
hani ilk kez tanıştığım o rodin heykeeli önünde hayriyle
o çökmüştü bir köşeye ,bende yeni düşmüştüm bakırköye
o aralar atlara takmıştım ben
o düşüncesini kaçırmıştı üfleyerek idareye
sonralar çok sohbet ettik
tecritte hiç yalnız bırakmamıştı beni
şimdi o ölürken ben gidiyorum yanına
iki sofistike tütsülenmiş somon balığı gibi girerken gazetelerin 3. sayfa manşetlerine
yine inanmayacaklar hayriyle kavlimize....

manşetlere çarpıtacaklar bu geceyi,,
ve aynen şöyle diyecekler
-sıgara içmek isteyen deli yaktı tüm hastaneyi..
ve dip not düşecekler şizofrendi...

işin gerçeği;
ne annem inandı hayri'ye
ne de nöbet tutan hemşire...