Şizofrenik Serzenişler

Çoğul bir yalnızlık senfonisi takılmış kulak diplerine
Her çekişte kanatıyor
Duyuların narin serzenişlerini...
Paranoyak bir iklimin
Olur olmaz yağmur sanrılarında ıslanıyor titreyen nefesimiz
Bir tutam yoklukta üşümek düşüyor payımıza
Buz kesiyor haykırışlar
Ağlamakta buluyoruz ateşin kırmızıya hasretini

Gecenin laciverdinde
Ayın keskin bakışlarında kanıyor iç çekişlerimiz
Bir yıldızın tozundan resimler döküyoruz
Denizin bağrına
Bıçak gibi saplanıyor o katledilmiş hayaller
Rüzgar üşüyor yokluk cehenneminde
Can çekişiyor tan yerinde beliren güneş
Bir ıslık oluyor hayat
Düşüyor yolların tüketilmiş huzuruna

Şizofren gün
Paranoyak tün'den devralıyor nöbeti
Bir manga hastalıklı hayaller eşliğinde
Görme duyularında uykuya hasret bir tutum
Hissiyatta yorgunluk belirtisi
Yoktan dünyanın sonradan görme dostluklarında
Depresif bir ruh kavgasıyla
Düşüyoruz gün bilmecesinin tam da ortasına

Yalana düşmüş tebessümlerin
heybetten yoksun kokusuyla
Soluyoruz güneşi
Acı bir kahve eşliğinde
fal tutuyoruz yarına umut için
Bir yalan daha
Bir yalan daha
Çoktan seçmeli, yokluktan doğurulmuş sözcüklerden
Cümleler kuruyoruz devrilmeye müsait
Her gün bir başka aşk peydahlayıp
Tek sevginin eteklerinde kaybolmaktan utanıyoruz

Yaz diyorsunuz bana....yazıyorum
Sözcüklerden cephaneler doldurup
sıkıyorum cümlenizin alnına
Kan kusuyorum
Kan dökülmüyor sıfatınızdan
Yazıyorum
Beyaz bir zemine kara bir kalemle
Beyaz beyazından utanıyor
Siz...
Sevmeyi ağzına sakız eden aciz beşerler
Utanmaktan bıkmıyorsunuz