Soğanı Yumrukla Bölenler

Soğanı yumrukla bölenler,
En çok da cücüğünü severler.
Ne güzeldir,tertemizdir o öpülesi elleri...
Sobayla değil,alnının teriyle ısıtır evini,
Yürek sesiyle,
Eşinin ve kendinin nefesiyle...
Bir lokması bile altın değerinde.
Mutlaka kaçırmıştır sevdiğini,
Atının terkisinde veya eyerinde...

Kimseye minnet etmez.
Soğanı yumrukla bölenlerdir,
En içten,en samimi;yok demez hiç,
Her şeyini bölüşür sevdikleri ile...

Yerin üçyüz metre altında çalışanı da var.
Üçyüz metrelik gökdelen tepesinde cam silenide...

Belki okumamıştır Şhekspir'i,
Fransız Devrimi kaç yılında oldu,
Belki bilmeyebilir...
Ömrünün sonuna kadar,
Aynı kadere katlanıp bahtı gülmeyebilir.
İsyanını göremezsin,
İsyanını duyamazsın...
Vatan sevgisi yine doruklarda...

Ömrünün sonuna kadar,
Soğanını yumrukla böler,
Yatar yatağına,
Milletine,memleketine canı gönülden dua eder...