Soğuk

Kış bahara dönerken rastladım sana
Avuçlarında yorgun saatler
Atıldın ortalık yere
Çaresizlik
Vurdu kıyıya
Uzun bir müddet
Sende kaldım


Kış bahara dönerken rastladım sana
Son cümlesini söylemeden Şubat
Ertelenmişken umut
Vurulmuş yatarken düşler
Avuçlarımı ısıtırken
İkindi ayazında gördüler bizi

Soğuktu şehir
Toydum daha kavgalarda
Çabuk yenildim
Öldürdüler sonra seni

Kurşun gibi
Ağır bir akşam üstü
Otobüs saatlerine takılmadan
Karşımda duruşundu kehanet
İnandım falcılara

Kış bahara dönerken rastladım sana
Şizofren sıtmalara
Eşlik etti tebessüm
Gizlerken dil kesiği
Kekeme suskunluğumu
Bir dalgada belirdi yüzün

Kadehler boyu sessizlik
Dudak payı bardaklarda
Uzansam dokunacak
Dokunsam ağlayacak kadar
Kapımdaydı hüzün

Soğuktu bardak
Toydum daha kavgalarda
Çabuk yenildim
Öldürdüler sonra seni

Adın gibi
Karmaşıktı
Ebruli bir dansa
Eşlik ediyordu
Sessizliğin nefesinde
İçimde ki çocuk

Kış bahara dönerken rastladım sana
Geçiverdi gönlüm
Uzanmışım uykuna
Bir düşte saf tuttum
Yalın ayak
Paylaşıldı ihtiras
Yüzde elli ortak

Bir şehrin panoramasında
Işıkları kapattılar
Sonra sarılışını hissettim
Taze ekmek gibi koktu bahar
Miladı taşımıştı elin tenime
Sıfırdan daha çıplak

Soğuktu kaldırım
Toydum daha kavgalarda
Çabuk yenildim
Sonra öldürdüler seni