Soğuk Bir Kış Günü

Bugün uyandığımda yine karanlıktı hava,
Kışa yeni girmiştik şu sıralarda.
Sevgilerin yok olduğu, güllerin solduğu...
Özlediğimin yarısı kadar özlenmediğim,
Havanın vücudumu soğutması,
Isınmak için elimi tutmasını umut ettiğim...
Bana baktığında;
Başka bir yere bakmasın diye yalvardığım.
Gözlerinden gözlerimi alamadığım.
Onunlayken her şeyi unutup,
Onsuzken sadece onu hatırladığım.
Hiç kimseyi duymadan,
Sadece onu dinlediğim.
Yağmur damlaları onu ıslattığında bile,
Yağmuru kıskandığım.
İzlemekten hiç bıkmadığım,
İstediği her şeyi isteyip,
İstemediği her şeyi istemediğim.
Bildiklerimi unutup, bildiklerine güvendiğim.
Suçsuz olan her şeyden hesap sorarken,
Tek suçluya hiçbir şey sormadığım.
Durmadan kendime yalan söylediğim,
Kendi kendimi avuttuğum,
Yarım yamalak duygularla oluşmuş,
Sakinliğimin yanı sıra,
Ağzım çıktığı kadar bağrışımın sessizliğinde,
Ne yapmak istediğimi bilmediğim.
İstediğim her neyse, onsuz yapamadığım.
Bazen çok uzaklara dalıp gittiğim.
Durduk yere gülüp, durmadan ağladığım.
Ve bunu kimsenin görmediği...
Kalabalık bir ortamda,
Tek başıma sessizliği düşündüğüm.
Yüzüne bakarken söyleyemediğim,
Fakat gerçekten üşüdüğüm.
Her zaman olduğu gibi bu günde gelmeni istediğim,
Ama senin gelmediğin bir gündü.
Hava çok soğuktu, bir de sen yoktun...