Soğuk Meleğim (aşk Benim)

I
dün gece karabasanlar aldı cesedimi
aşk sandılar ismimi
değilim desem de aldırmadılar
parmak uçlarında yaktılar mumlarını
üstüme geldiler bir bir
aşk sandılar adımı
değilim desem de inanmadılar

haksız değillerdi ya
üç harften ibaretti ömrüm

II
ben ki;
ömrüm Yılmaz, adım Destina'ydı
ki bu yürek sanılmaşları sanmazdı
bir çift ürkek bakışa kandı
işte o an
takvimlerin isyan ettiği zaman
destina;
ilk ölümünü tattı

sen bana ürkek gözlerle bakarken
ben galiba sana aşık oluyordum

III
çocukluğumdan beri
ilk kez böylesine masumdu damlalarım

mesafeler törpülerdi ömrümü
gölgen ömrüme bir rehber
gölgeni arardım her an
gözlerimde damlalar kan-revan
pürüzsüz duvarlarda yüzüm
ürkek bakışlarında ölmekti hevesim
son kez ölmek...

her gün tadarken çıkışı kapıdan
ve giderken adımların bir bir
ben her gün ölüyordum galiba

IV
beton soğuk,
çok soğuk
türlü türlü insanlar
gülerken türlü zıvanalara
bakışlarımda keskin bir soğuk
uzaklaşırken her bir adımında
iliklerimde yakan bir soğuk
kafamı vururken beton taşlara
hissetmesem de acıyı
beton soğuk,
çok soğuk...

sensiz geçse de her an'ım
aslında seninle zamanım
dokunsam siluetine o bile soğuk...

senden yana nen varsa yamacımda
soğuk rüzgarlarda yapraklarım
ve unutmadan soğuk meleğim
aşktır benim adım

V
yalnızlar hep yalnız
yüzlerce bedenin ortasında
neden uykularımda tahat bırakmazsın ki??
al gündüzlerim senin olsun
bırak yıldızlar arkadaşım
bırak artık yeter!
ki ömrümün keşmekeş anılarındayım
tahammülün son durağında
çarşaflar altında
kıpırtısız ağlamalardayım
yeter ve git ömrümün parelerinden!!
n'olur git
n'olur...

ki yalandır bu
rezil bir an'dır bu
sen git hayalin kalsın
dudaklarımda senden yana
yanık bir öpüş izi kalsın

VI
ve unutmadan soğuk meleğim
aşktır benim adım

aşktır benim adım
çünkü aşk benim
ve destina gitti
şehir yitti
gözlerimde eski alevler bitti

aşk benim
ben gittim
aşk şehri terk etti

destina