Sokağın

Şehrin köşe başında oturmuş
Kendince kafa çekiyor sokak,
Yönünü evine karşı kurmuş
Kan öğütüyor sokakta şafak.

Şafak söküyor ya dişlerini
Acımasız kan revan içinde,
Sokak kuruyor ya düşlerini,
Apansız başka devran içinde.

Devrana kurt dalmakta sinsice,
Zulüm sofrası kurmakta kendi,
Salyada boğulup ölesice,
Bilmez ki yürek kaç gece yendi.

Gece kendi kurnaz, kurdu kapan!
Vuracakmış bilmediğim yerden,
Haklı olan mıdır kurdu kapan,
Kapanacakmış sokağa perden.

Perden gözden indiğinde son bu,
Bir damla konacak pencerene,
Bakışın uzağa dalar yön bu,
Dalıp gideceksin cenderene.

Cendere! Ruhunda can deresi,
Akıp gidecek aklından sokak
Sevmenin tövbe tövbe keresi
Yırtılır olmaz yerinde şakak.

Şakak vurulmaya meyillidir
Al aklımı git başka bir şehre,
Evin aşkın aksi meyillidir
Değişsin bendine gülen çehre.

Çehremi ruhunda yitirdim bil,
Çepeçevre duraksız sokakta
Kör kütük ayyaşına bak ve gül,
Sokak kurtta kurt ise şafakta,
Kan revan içinde aşk! şakakta.

Cumhur Karaca

FON: Civan Gasparyan