Sokağın Isyanı

Sokağım ben!
Tehlikeli, ikiyüzlü,
Bir tarafım aydınlıksa,
Öbür tarafım çıkmazdır mutlaka!
Alırım insanı içime istersem bırakırım,
İstemezsem bahanem çoktur bilirsiniz!
Kanlılar, katiller, evinden barkından sürülenler
Yoldaştır bana!
İnsanlar bana avdır, düştüler mi bir defa tuzağıma,
Artık onlar benim payem olur
Diğer sokak dostlarımın yanında
Hangi sokağın insanı fazlaysa,
O sokak şereflenir, başı yükseklere çekilir.

Ama yinede ben istemem sizi!
Gelmeyin bana geceleri!
Geceler evinizde, gündüzler bende güzel.
Hele hele çocuklarınızı atmayın üzerime.
Ben sokağım, boğarım!
Bıçaklar, bir kenara atarım!
En yürekli delikanlınız bile geceleri benden korkar.
En delikanlınızdan daha mı cesur sizin minik çocuklar!
Çocuklar sokaktan korkar,
Gündüzleri yine duymazdan gelirim seslerini.
Ama geceleri benim bile yüreğim dayanmaz.
Ben ki,
Kimleri yok olurken sesiz sedasız izlemişim,
Ama çocukların acısı dayanılmaz, dilim çözüldü,
Artık istesem de göz yumamam!

Göndermeyin bana yavrularınızı!
Etten kemikten değilim ama
Ben o çığlıklara dayanamam!
Çocuklar ağlar geceleri!
Sesleri yankılanır durur.
Kimi korkudan gözlerini kapatır.
Ama yinede sokakta olduğunu bilir,
Bağırır!
Anam!
Koynuna sığmadığım anam!
Ne olur sanki bu gece ayağının dibinde uyusam.
O da bilir bırak anasının ayağının dibini,
Anasını şehri bile ona artık bir hayaldir.
Kimisi de babasına bağırır durur sabahlara kadar,
Ya dayağadır isyanı ya da ekmek bulamadığınadır!

Sabahlara kadar yavrular korkar durur.
Bazen bakarım bir tehlike geliyor,
Başka zaman olsa sokağım ya tehlike gelsin diye
Namım artsın diye yalvarırım.
Ama çocuklarınız bendeyken,
Şeref meref dinlemem tehlikeleri kovarım!
Çocuklar bari bende huzur bulsun isterim.
İnsan değilim, insan olmayanın yanında!
Ama insan gibi size derdimi anlatırım.
Açın o paslı kulaklarınızı!
Dinleyin camın altından gelen sokağın sesini.
Gururlu onurlu olur benim bildiğim insanoğlu insan!

Alın çocuklarınızı benden!
Ben sadece bir sokağım!
Onları koruyamam sizin kötülüklerinizden.
Ben sadece bir sokağım!
Saramam çocuklarınızı sizin kollarınızdan.
Çocuklarınız benden korkar!
Ateşlenir hastalanırlar,
İnim inim inleyip buram buram ter dökerler.
Ellerim yok silemem!
Dilim onlara çözülmez konuşamam!
Onlar bir geceye bir bana bakıp ağlarlar.
Ey insan olduğunu anlayıp bilen canlar!
Salmayın çocuklarınızı bana!
Ben onları koruyamam!
Alın çocuklarınızı benden
Onlar bende boğulur!
Ben kâbusum!
Ben karanlığım!
Ben en azgın sulardan daha azgınım!
Alın çocukları ben den yoksa bir damlada boğarım!