Sokak Çocuğu

birkere sınırlarının dışına çıktınmı
bir daha ortasını bulamıyorsun kendinin
bir yaşam arar durursun kendine
varlığınla yokluğunun arasındasındır
varsan herkes kadarsın
yoksan herkes kadar yoksun

sen kaybolmuş kentin çocuğusun
şehrin kalabalığında isimsiz ve adressizsin
inançların kökünden sarsılmış
kirli oyunlarda bulursun kendini apansız
kimsenin seni anlamadığını düşünürsün
çünkü sende kendini anlamadığın yerdesin
sokak çocuğu

anne şevkatiyle okşanmak
baba şevkatiyle korunmak istersin
hem karnın aç hem gönlün
bazen açlıktan gözün kararır bazen öfkeden
bazende bilmediğin maddeden
öfken insanlara değil kaderine
kimsesizliğin itelediği serüvene
seni anlamayan cümle aleme