Soldu Artık Papatya

Omuzlarımdaki bunca ağır yükün
Kum tanelerini dağıttığı kum saatinin içinde
Akıp duran boşa zamanım
Ters döndüğünde yaşamak boylu boyunca
Uzanırım çimlerin üstünde rüzgar sessizliğinde
Ufkuna yenik düşmüş güneş ışığı
Açmaktan vazgeçen papatya gibi
Kar tanesi düşer gözlerime
Uyanırım ve şaşa kalırım
Dizlerime vuran sancılara

Kalakalırım öyle
Sustuğunda dünya

Şimdi umutsuz birçok insan gibi ortada
Adım umut dolu
Yoksullaşmış bulutlar tam tepemde
Elimde korkunun bin bir türlü hali
Salıncaklar ağaçlarda
Düşlerim dar ağacında

Amansız bir yel çıkar da bu çölden
Götürür belki ıssızlığımı
Uzansam dizlerine dünyanın
Duyar mıyım güvercin seslerini
Sussam ya da sonsuza kadar
Görür müyüm gündüzün geldiğini

Buzlar içinde eriyorum şimdi
Etrafımda her çiçeğin bin bir türü
Bedenim bir adam
Yüreğim papatya

Soldum
Hoşça kal dünya