Şömine

Düşürmüşsün yıldızımı yüreğinden edepsizce
Pırıl pırıl parlarken o küçücük şöminen'de
Kapının çarpılışıyla yürekler dökülmüş yellere
Gitme,dur diye çok sayıkladım kan ter içinde

İçtiğim kaçıncı şaraptı,boş ver sanki kime ne!
Bir hay çektimişim içimden boş duvarlara nafile
Çarpılan kapı hala kapalıydı pişmandı sanki?
Çelikten sözlerle bağlıydın mülkümün sahibi

Paramparça olmuş sonsuz yeminler nerede hani?
Fırtınalara dayanamayan gencecik nilüfersin
Yaprakların taşımaz ki berkitilmiş sevgileri
Söndürdün Mecusi ateşimi alemin sözleriyle

Düşmüş yıldızım yüreğinden sebepsizce
Üçyüz altış derece seviyordum mahşere
Bomboş bir cesedim gecenin kaşanesinde
Söndürdün yıldızımı uslanmaz hayallerinle